کیفیت آب آبیاری برای توت فرنگی 

کیفیت آب آبیاری و مدیریت آبیاری دو مسئله مهم  برای کشت موفق توت فرنگی هستند.

حتی وقتی که همه شرایط دیگر در حد ایده آل باشند  کیفیت آب آبیاری ممکن است روی عملکرد کلی و همچنین فیزیک خاک یا بستر هیدروپونیک اثر بگذارد.

بنابر این آزمایش آب قبل از شروع کشت هر محصولی از جمله توت فرنگی ضروری می باشد و ممکن است روی محصول نهایی اثر مثبت یا منفی بگذارد.

کیفیت آب آبیاری بسته به شرایط و منبع آن آب ممکن است در طول زمان تغییر کند(مثلا در فصول بارانی یا خشک).

پس برای آزمایش آب توصیه می شود همیشه بیشتر از یک نمونه از یک بازه زمانی خاص برای آزمایش بفرستید(مثلا برای آزمایش از آب زمستان و تابستان هر دو نمونه تهیه شود )

فاکتور های مهم و موثر در کیفیت آب آبیاری کیفیت آب آبیاری برای توت فرنگی به سه دسته عمده تقسیم می شوند:

1- شیمیایی

2-فیزیکی

3- بیو لوژیک

در این مقاله صرفا در مورد پارامترهای شیمیایی صحبت میکنیم.

پارا متر های شیمیایی آب آبیاری به مقدار و نوع  نمکهای موجود در آب بستگی دارند.

پارامترهایی مثل EC یا SAR، TDS (نسبت جذب سدیم)، خاصیت قلیایی آب (Alkalinity) و سختی مهم ترین آنها هستند.

نوع نمک هایی موجود در آب آبیاری توت فرنگی

منبع اولیه نمک های موجود در آب آبیاری معدنی هستند، که از صخره ها و معادن و کوهها وارد آب می شوند، منابع ثانویه نمکهای موجود درآب آبیاری شامل نمکهای رسوب کرده از طریق جو(اتمسفر) در آب اقیانوسها(مانند نمکهای موجود در آب باران) می باشند. شوری حاصل از به سطح زمین آمدن آبهای زیر زمینی  و نفوذ آب دریاها به سفره های آب های زیرزمینی نیز از دیگر منابع شوری می باشند.

مشکلات مرتبط با کیفیت آب آبیاری

شوری: اصلی ترین مشکل در ارتباط با آب آبیاری، شوری است.

شوری آب از جمع مقدار نمک های محلول در آب بدست می آید اما گویای این نیست که چه نوع نمکی در آب وجود دارد.

مقدار بالای نمکها در آب آبیاری دسترسی گیاه کیفیت آب آبیاری برای توت فرنگی به آب را مختل می کند(به دلیل فشار اسمزی) که منتج به کاهش عملکرد بوته توت فرنگی می شود.

هر چقدر شوری بیشتر از حد مجاز بالا برود عملکرد بوته کیفیت آب آبیاری برای توت فرنگی متناسب با این افزایش شوری ، کاهش می یابد.

مقدار تحمل شوری و مقدار مجاز شوری در گیاهان مختلف متفاوت است و به طبع واکنش آنها به مقدار شوری، در نتیجه درصد کاهش عملکرد متفاوتی با هم دارند.

معادله زیر رابطه بین شوری و عملکرد مورد انتظار از گیاه را نشان می دهد.

SAR

این پارامتر با درصد جذب سدیم یا SAR شناخته می شود.

این پارامتر ،مقدار سدیم موجود در آب را نشان می دهد که با کلسیم و منیزیم موجود در آب رابطه عکس دارد.

مقدار SAR بالا موجب تخریب بافت خاک یا بستر و عدم نفوذ آب به داخل آن می شود، مقادیر بالای SAR، باعث خشکی در نتیجه سفتی و همچنین فشردگی و سختی خاک میشود.

از قضا شوری بیشتر، اثرات منفی سدیم در ساختار خاک را کاهش می دهد، یعنی وقتی مقدار سدیم در خاک بالا باشد در رابطه با کلسیم  و منیزیم مقدار SAR بالاتر میرود، پس شستشوی خاک با آب با کیفیت، مشکل را بدتر می کند.

مسمومیت در یون های خاص

کیفیت آب آبیاری همچنین با مسمومیت بعضی یون ها نیز تعیین می شود.
تفاوت مشکلاتی که به واسطه شوری اتفاق می افتد و مشکلاتی که به واسطه مسمومیت یون اتفاق میافتد این است که مسمومیت در خود گیاه اتفاق می افتدکه نتیجه آسیمیلاسیون آن یون خاص در برگهاست.

رایج ترین یون هایی که ممکن است در آب آبیاری موجب مسمومیت شوند عبارتند از: کلر، سدیم، بر، همانند شوری حساسیت گیاهان مختلف به مقادیر مختلف این یون ها متفاوت است. باید اهمیت ویژه ای برای بر قائل شد چون مسمومیت این یون در مقادیر بسیار کم هم ممکن است اتفاق بیفتد.(با اینکه یکی از عناصر ضروری مورد مصرف گیاه می باشد.)

مسمومیت آب حتی در یکی از یون های نامبرده ممکن است آب را برای آبیاری نامناسب می کند.

با این حال یکسری تمهیدات برای کاهش آسیبهای ناشی از مسمومیت وجود دارند مانند: شستشوی مناسب، افزایش تعداد دفعات آبیاری ، اجتناب از آبیاری بیش از حد، عدم استفاده از کود هایی که شامل کلر، سدیم و بر هستند .

خاصیت قلیایی (Alkalinity) و PH 

قلیایی بودن به جمع بیکربنات ها (-H3O3)، کربناتها (CO3-2)، و هیدروکسید(-OH) در آب  است که با واحدهای meq/l و mg/l اندازه گیری می شوند. خاصیت قلیایی ،آب را در برابر تغییرات ناگهانی PH محافظت میکند.

اگر خاصیت قلیایی آب آبیاری بیش از اندازه کم باشد اضافه کردن هر کود اسیدی می تواند باعث کاهش ناگهانی PH شود. در پرورش توت فرنگی به روش هیدروپونیک یون های آزاد شده در منطقه ریشه نیز ممکن است باعث پایین رفتن PH شوند.